Szał

W dzikości kolorów przeżartych purpurą

To wznosi się, spada w huku wodospadu

Jak moja głowa podoła tym myślom

Czy zdołam ogarnąć choć część tego SZAŁU? 

Narasta, pęcznieje jak pąki na wiosnę

By nagle się zapaść w kamienny krąg piekieł

To podniecenie co na zmianę z gniewem

Dokąd mnie prowadzi? Dzisiaj sama nie wiem 

Lecz w końcu powoli gdzieś SZAŁ się ulatnia

I spokój na chwilę w mej głowie zagości

Na długo? nikt nie wie

I tak rzucone już kości

PANP